Styl jest bardzo ważnym elementem procesu projektowania. Wprowadza ład i porządek, sprawia, że poszczególne elementy ze sobą współgrają, a w całej przestrzeni panuje harmonia. Style ogrodowe można podzielić na dwie grupy: formalne i nieformalne. Do pierwszej z nich zalicza się styl klasyczny i nowoczesny, do drugiej zaś styl wiejski, naturalistyczy oraz orientalny.
STYL KLASYCZNY
Głównym założeniem stylu jest wprowadzenie do przestrzeni geometrycznych kształtów oraz osi symetrii. Powierzchnia klasycznego ogrodu podzielona jest często na kwatery w których sadzi się dekoracyjne, niewielkie drzewo (lub pienną formę krzewu np. róży),
otoczone niskimi roślinami jednorocznymi, ziołami, lawendą, roślinami cebulowymi lub niewielkimi bylinami. Całość obrasta bukszpanowa obwódka. W stylu tym wszystko ma swoje miejsce, rośliny tworzą zgraną całość a wszelkie chwasty są sukcesywnie usuwane by nie zachwiać równowagi projektowanej przestrzeni. Elementami charakterystycznymi dla stylu klasycznego są rzeźby w postaci posągów, zegarów słonecznych lub waz z roślinami, a także regularne zbiorniki wodne oraz topiary czyli strzyżone formy roślinne powstające najczęściej z cisa, bukszpanu, ligustra, cyprysika lub żywotnika. Mała architektura w ogrodach klasycznych składa się najczęściej z mebli żeliwnych lub drewnianych, w obu przypadkach pomalowanych na biało. W nawierzchni dominuje klinkier, żwir oraz bruk. Styl klasyczny jest idealny do dużych i średnich ogrodów, natomiast na małych przestrzeniach z powodzeniem można się nim inspirować poprzez wprowadzenie geometrycznych rabat, strzyżonych roślin czy dekoracyjnej rzeźby lub niewielkiego elementu wodnego.
STYL NOWOCZESNY
Styl ten charakteryzuje prostota form, a tkanka roślinna pełniąca rolę tła nie odgrywa większej roli. Kolory kwiatów, liści i pędów są ograniczone do minimum, głównie pojawiają się odcienie zieleni i biel, natomiast stosuje się mocne kontrasty formy i faktury. Dominują zimozielone gatunki roślin takich jak różaneczniki, pierisy, mahonie, bukszpany, krzewy iglaste, oraz rośliny o dużych liściach m.in. funkie, bergenie i języczki. Bardzo ważnym elementem ogrodu w stylu nowoczesnym jest detal. Powinien być on intrygujący i przyciągający wzrok, najlepiej w mocnym, kontrastowym kolorze. Meble dostosowane do stylu nowoczesnego powinny być aluminiowe, chromowane lub wykonane z dobrej jakości plastiku. Na meblach ogrodowych niewskazane są różnego rodzaju ozdobniki, jedynie mogą posiadać obicia w mocnych, zwracających uwagę kolorach. Nawierzchnia w ogrodzie nowoczesnym wykonana jest najczęściej z terakoty, płyt chodnikowych, kostki brukowej lub surowego bądź lakierowanego drewna. Styl nowoczesny jest dość specyficzny, nie łatwo go stworzyć, nie wprowadza klimatu przytulności do projektowanej przestrzeni. Jest wyrazem wyszukanej elegancji i prostoty, pasuje do każdej przestrzeni pod warunkiem, że wpisuje się w otaczającą architekturę.
STYL ORIENTALNY
Ogrody orientalne inspirowane są sztuką Dalekiego Wschodu i ich poszczególne elementy posiadają swą symbolikę. Pośród ogrodów orientalnych można wyróżnić ogrody japońskie i nieco odmienne ogrody chińskie. Ogrody japońskie sprawiają wrażenie spokojnych, niezwykle uporządkowanych i
dostojnych. Nieodłącznym elementem są kamienie, zarówno drobne w postaci żwiru jaki i pojedyncze głazy symbolizujące góry, które razem z wodą tworzą i oszczędną roślinnością tworzą harmonijną kompozycję. Charakterystyczne dla ogrodu japońskiego są elementy małej architektury takie jak mosty, bramy i herbaciarnie obowiązkowo w kolorze czerwonym symbolizującym pokój. Dominują detale w postaci bambusowych przedmiotów, kamiennych latarenek, papierowych lampionów a także misy z wodą. W ogrodach japońskich wśród roślin dominuje sosna będąca symbolem przyjaźni i długowieczności. Ponadto nie może zabraknąć klonów palmowych, różaneczników, wiśni japońskich, glicynii i magnolii.
W nawierzchni dominują kamienne płyty i kępy mchu. W ogrodzie chińskim najważniejszym aspektem jest zachowanie równowagi pomiędzy pierwiastkiem żeńskim (jin) a męskim (jang), oraz symbolika jego elementów. Do najbardziej charakterystycznych elementów w ogrodach chińskich zaliczają się pagody, altanki, pawilony, mosty zdobione rzeźbami a także woda i skała. Ścieżki w ogrodzie chińskim są kręte i wąskie wykonane najczęściej z kostki granitowej lub w postaci mozaiki utworzonej z drobnych rzecznych kamieni. Meble tak jak w ogrodach japońskich wykonane są najczęściej z kamienia lub bambusa a dominującym kolorem jest czerwony. W ogrodach chińskich popularne są też formy bonsai będące wynikiem chińskiej sztuki kształtowania roślin zwaną ’pen dzin’.
Ogrody orientalne mimo że idealne do niewielkich założeń są zbyt odległe kulturowo przez co bardzo ciężkie do odtworzenia przez Europejczyka.
STYL WIEJSKI
Ogrody wiejskie zwane też rustykalnymi są ściśle powiązane z otaczającym krajobrazem. Rośliny użyte w tym stylu powinny charakteryzować się bujnością, wielobarwnością, łatwością w uprawie, a dbałość o nie, nie powinna być nadto pedantyczna. Główne nasadzenia składają się z krzewów liściastych, obficie kwitnących takich jak budleje, lilaki, jaśminowce czy krzewuszki. Pojawiają się także pnącza (powojniki i winobluszcze), wiele bylin m.in. astry, floksy, dzielżany, nawłocie, niezapominajki, a także rośliny jednoroczne i dwuletnie takie jak malwy, naparstnice, aksamitki, lewnonie czy maciejka. W kompozycjach na rabatach rośliny dobiera się na zasadzie kontrastu np. te kwitnące na niebiesko obok tych czerwonych lub wybierając paletę barw ciepłych czyli sadząc rośliny o kwiatach tylko w odcieniach żółtych, pomarańczowych lub czerwonych. W ogrodach rustykalnych dominują detale w postaci żeliwnych pomp, kamiennych i drewnianych kół lub narzędzi , wozów drabiniastych oraz ręcznie wykonanych, glinianych mis czy rzeźb z motywem zwierzęcym. W tego typu ogrodzie najlepiej komponują się meble drewniane lub wiklinowe oraz nawierzchnie z kamieni polnych, otoczaków lub płyt piaskowca.
STYL NATURALISTYCZNY
Ogród naturalistyczny swoją formą ma przywoływać na myśl dziką przyrodę. Granice ogrodu nie są wyznaczane przez strzyżone żywopłoty tylko przez gęste nasadzenia z drzew i krzewów oraz łąki kwietne przez co całość założenia zyskuje na naturalności. Pojawiają się detale takie jak głazy narzutowe czy konary drzew. Drzewa i krzewy rosną swobodnie, nie przeprowadza się na nich cięć kształtujących, jedynie te korekcyjne.
Do podkreślenia naturalności założenia wykorzystuje się gatunki roślin takie jak jabłonie, róże pomarszczone, głogi, derenie, leszczyny, bzy, kaliny i ogniki. Z gatunków iglastych pojawiają się świerki serbskie, daglezje, jałowce pośrednie i pospolite.
W ogrodzie naturalistycznym występują także różne gatunki traw, paprocie, niezapominajki, wrzosy, konwalie i bodziszki.
Nie stosuje się natomiast roślin zbyt intensywnie wybarwionych, które zaburzyłyby naturalistyczny klimat ogrodu. Typowe dla stylu naturalistycznego są zbiorniki wodne o miękkiej, nieregularnej linii brzegowej przywołującej na myśl naturalne stawy. Meble ogrodowe także mają bezpośrednio nawiązywać do natury w związku z czym są wykonane z surowego drewna, kamienia naturalnego, wikliny lub trzciny, i nie posiadają żadnych intensywnie kolorowych elementów. Ścieżki ogrodowe prowadzone się łukami, a ich nawierzchnia może być żwirowa piaskowa lub gliniasta.
Jedynie w części przeznaczonej do komunikacji jezdnej dozwolone są tzw kocie łby. Ogród naturalistyczny najlepiej się prezentuje na znacznych powierzchniach, jednak i w niewielkich powierzchniach można wprowadzić nieco tego kontrolowanego chaosu.
